W literaturze dwudziestolecia międzywojennego, obok tematów związanych z I wojną światową pojawiają się wątki odzwierciedlające przeobrażenia ówczesnego świata. Nadal twórczy są wybitni artyści okresu Młodej Polski, lecz lawinowo powstają nowe zjawiska: w Warszawie królują melodyjni Skamandryci , futuryści i członkowie awangardy krakowskiej eksperymentują z językiem, a w Wilnie rodzi się katastrofizm »Żagarów«. Kwitnie proza psychologiczna, społeczno-obyczajowa i polityczna, lecz chętnie sięga po elementy nadrealizmu i fantastyki.
Na kolejnym Wieczorze dla Niepodległej pojawiły się teksty J. Tuwima, J. Lechonia, M. Wańkowicza, K. Wierzyńskiego, A. Słonimskiego, B. Leśmiana, L. Staffa, K. Iłłakowiczówny, M. Pawlikowskiej Jasnorzewskiej, T. Żeleńskiego. Nie zabrakło również dowcipów pochodzących z okresu dwudziestolecia międzywojennego.
