W subtelnej, poetyckiej opowieści „Jak żyje Ziemia” autorki Magdaleny Zarębskiej do ilustracji Aleksandry Strzałkowskiej, dzieciom ukazuje się dobowa i roczna cykliczność przyrody. Zaczynają widzieć to czego dotychczas nie zauważały. Spoglądają tam gdzie by nigdy nie zajrzały . Zwracają uwagę na fragmenty lasu, kadry wyrwane z poszycia leśnego, podglądają najmniejszych mieszkańców lasu. I tak od świtu do zachodu słońca, od przedwiośnia do skutej mrozem zimy. Duże plansze z przepięknymi ilustracjami, oryginalny tekst oraz wyciszające dźwięki przyrody w tle, przyczyniają się do większego skupienia oraz autentycznego przeżywania. Po wysłuchaniu opowieści przedszkolaki mają okazję przenieść się do krainy zmysłów, gdzie podczas różnych aktywności rozpoznają, jakiego zmysłu wymaga dana czynność. Wykorzystując wzrok, węch, smak, słuch i dotyk zwracają uwagę na szczegóły. zaczynają dostrzegać to, czego nie zauważały, mimo że przedmioty, które badały są im dobrze znane.
Zmysły pomagają nam w odbiorze świata zewnętrznego, jednak na co dzień korzystamy z nich w bardzo ograniczony sposób, trochę jak przez mgłę. Dostrzegając z ciekawością i otwartością to, co dociera do nas poprzez wzrok, słuch, dotyk, zapach i smak w bardzo przyjemny sposób stajemy się bardziej uważni, rozluźnieni i wyciszeni.
Fot.: Bajka, Krasnal, Promyk, Edukacja z Wartościami